Uchwały Rady Gminy kadencja 2014 - 2018

UZASADNIENIE

DO UCHWAŁY NR XXVII/177/2016 RADY GMINY ZANIEMYŚL

z dnia 28 listopada 2016r.

w sprawie rozpatrzenia skargi na działania Ośrodka Pomocy Społecznej w Zaniemyślu

Do Wojewody Wielkopolskiego wpłynęło pismo od Wojewody Mazowieckiego, przekazujące w trybie art. 231 w związku z art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku, Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2016 roku, poz. 23) skargę na działania Ośrodka Pomocy Społecznej w Zaniemyślu.

W związku z powyższym na podstawie art. 231 Kodeksu postępowania administracyjnego Wojewoda przekazał skargę celem jej rozpatrzenia zgodnie z właściwością. W tym stanie rzeczy Komisja Rewizyjna Rady Gminy Zaniemyśl podjęła czynności kontrolne mające na celu wyjaśnienie przedmiotowej sprawy na posiedzeniu w dniu 2 listopada 2016 roku. Po zapoznaniu się z treścią skargi, wyjaśnieniami Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w Zaniemyślu wypracowała opinię w przedmiotowej sprawie, która stanowi załącznik do niniejszej uchwały.

Rada Gminy Zaniemyśl, biorąc pod uwagę opinię Komisji Rewizyjnej, uznała skargę za bezzasadną.

Przewodnicząca Rady Gminy

(-) Alina Frąckowiak

sporządziła: B. Madajczak

Załącznik do uchwały nr XXVII/177/2016

Rady Gminy Zaniemyśl z dnia 28 listopada 2016r.

OPINIA KOMISJI REWIZYJNEJ RADY GMINY ZANIEMYŚL W SPRAWIE ROZPATRZENIA SKARGI NA DZIAŁANIA OŚRODKA POMOCY SPOŁECZNEJ W ZANIEMYŚLU

Komisja Rewizyjna Rady Gminy Zaniemyśl w dniu 2 listopada 2016 roku przeanalizowała skargę na działania Ośrodka Pomocy Społecznej w Zaniemyślu, przekazaną do Rady Gminy dnia 19 października 2016r. celem rozpatrzenia według właściwości. Zgodnie z przepisami art. 229 pkt.3 Kodeksu postępowania administracyjnego (Dz.U z 2016 roku, poz. 23) organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej kierowników gminnych jednostek organizacyjnych jest Rada Gminy. Również z przepisów art.18a ust.1 i 4 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U z 2016 roku, poz. 446) wynika, że Rada Gminy kontroluje działalność Wójta, gminnych jednostek organizacyjnych oraz pomocniczych gminy, poprzez Komisję Rewizyjną. w tym stanie rzeczy Komisja Rewizyjna Rady Gminy Zaniemyśl podjęła czynności kontrolne mające na celu wyjaśnienie przedmiotowej sprawy. Komisja dokonała wnikliwej analizy. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w Zaniemyślu udzieliła pisemnej odpowiedzi na zarzuty ponadto brała udział w posiedzeniu udzielając dodatkowych wyjaśnień.

Komisja Rewizyjna zarzuty zawarte w skardze oddaliła na podstawie wyjaśnień Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej, jak niżej:

Skarżący, zostali objęci pomocą Ośrodka w czerwcu 2015r. były mąż Skarżącej jest osobą schorowaną, wymagającą pomocy osoby drugiej lecz nie jest osobą bez kontaktu i obłożnie chorą, przykutą do łóżka – jak pisze Skarżąca, zaś z dokumentacji medycznej przedłożonej przez byłego męża Skarżącej w Ośrodku nie wynika aby zdiagnozowano u niego chorobę nowotworową. Były mąż Skarżącej, nie jest też osobą bezdomną, gdyż jest zameldowany i mieszka w domu Skarżącej, którego jest ona współwłaścicielką. Z uwagi na brak źródła dochodu i wiek emerytalny oraz znaczny stopień niepełnosprawności były mąż Skarżącej uzyskał pomoc w formie zasiłku stałego, na czas ustalenia uprawnień do świadczeń emerytalno-rentowych przez ZUS, od czerwca do grudnia 2015r. na łączną kwotę 2.999,00 zł., zgodnie z przepisami od tego świadczenia Ośrodek odprowadził składkę na ubezpieczenie zdrowotne również od czerwca do grudnia 2015r (269,91zł.), dodatkowo przyznał i wypłacił świadczenie pieniężne na zakup żywności w kwocie 318,00 zł., w ramach wieloletniego programu „Pomoc państwa na zakresie dożywiania lata 2014-2020, zgodnie z Uchwałami Rady Gminy z dnia 27 stycznia 2014r nr XXXIII/247/2014 i XXXIII/246/2014. Byłemu mężowi Skarżącej także w tym okresie przyznano i wypłacono zasiłki celowe na łączną kwotę 1.903,60zł. co daje średnią kwotę comiesięcznej pomocy celowej o wartości 271,94zł. Ponadto otrzymywał z Ośrodka zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153,00 zł. miesięcznie. w oparciu o powyższe były mąż Skarżącej comiesięcznie miał na swe potrzeby środki w wysokości 898,80zł. Kwota miesięcznych świadczeń wypłaconych przez Ośrodek Pomocy Społecznej w Zaniemyślu byłemu mężowi Skarżącej była wyższa od kryterium dochodowego kwalifikującego do świadczeń pomocy społecznej, tak więc zarzuty stawiane w skardze, że Ośrodek nie zapewnił byłemu mężowi Skarżącej minimalnych środków na zabezpieczenie podstawowych potrzeb są bezpodstawne i nieprawdziwe. W oparciu o dokumentację będącą w posiadaniu Ośrodka stwierdza się, że w 2016 roku również nie ma mowy o takiej sytuacji albowiem od stycznia 2016r dochody byłego męża Skarżącej znacznie przekraczają kwotę kryterium dochodowego kwalifikującego do świadczeń z pomocy społecznej. Natomiast faktem jest,że Skarżąca w imieniu byłego męża wnosiła odwołania, praktycznie od wszystkich decyzji Ośrodka, argumentując, że kwota przyznawanej pomocy jest zbyt mała. Były mąż Skarżącej nie przyjmował argumentu, że kwoty przyznawanej pomocy celowej, w tym wspominanego w skardze między innymi zasiłku celowego na żywność 150.00 zł., to jedynie uzupełnienie środków jakimi dysponuje w swoim budżecie, że jego głównym dochodem na wszystkie niezbędne potrzeby jest przede wszystkim kwota zasiłku stałego, z którego należy dokonywać zakupu żywności, leków, środków czystości itd. Nie znajduje również potwierdzenia zarzut stawiany w skardze, że Ośrodek nie określał przesłanek jakimi kierował się przy ustalaniu wysokości zasiłków celowych. Pracownik socjalny planując kwotę pomocy celowej każdorazowo dokonywał szczegółowej analizy zarówno dochodów jak i koniecznych, i niezbędnych wydatków klienta oraz bieżących cen danych artykułów na lokalnym rynku, i wyjaśniał zainteresowanym w jaki sposób została wyliczona oraz określona kwota niezbędnych potrzeb, na które jest przyznany dany zasiłek celowy. W styczniu 2016r były mąż Skarżącej otrzymał zasiłek stały w pełnej wysokości oraz świadczenie pieniężne w ramach programu dożywiania i pomoc celową na kwotę 276,50 zł. Jednakże z uwagi na otrzymanie przez Ośrodek w dniu 19 stycznia 2016r informacji z ZUS o uzyskaniu przez byłego męża Skarżącej uprawnień do emerytury z ZUS, od grudnia 2015, Ośrodek ustalił, że od tego momentu dochód zainteresowanego nie kwalifikuje go już do korzystania ze świadczeń pomocy społecznej, gdyż jego wysokość przekracza kwotę 150% kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej z uwagi na co wnioski zainteresowanego zostają przez Ośrodek rozpatrzone negatywnie. Nie znajduje potwierdzenia także zarzut stawiany Ośrodkowi, że zmusza Skarżąca i jej rodzinę do zajmowania się obcą osobą, przykutą do łóżka i sparaliżowaną - świadczy o tym fakt, że w 2015r. byłemu mężowi Skarżącej z uwagi na stan zdrowia tj. częściowy niedowład i konieczność pomocy osoby drugiej w czynnościach życiowych, Ośrodek przyznał usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, lecz zanim opiekunka weszła w środowisko, z usług tych Skarżąca w imieniu byłego męża zrezygnowała – co spowodowało uchylenie decyzji wydanej w tej sprawie. Nie precyzyjne jest także zawarte stwierdzenie Skarżącej o opłacaniu na jej rzecz składki na ubezpieczenie zdrowotne z uwagi na to, że sprawowała opiekę nad byłym mężem albowiem faktycznie Wójt wydał Skarżącej decyzję zgodną z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych uprawniającą Skarżąca do świadczeń zdrowotnych na 90 dni, gdyż w tym czasie Skarżąca oczekiwała na rozpatrzenie przez SKO w Poznaniu jej odwołania od Decyzji odmownej w sprawie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu opieki nad byłym mężem, a dodatkowo oświadczyła, że zakład pracy córki odmawia ubezpieczenia jej jako domownika. Nie prawdziwy jest także zarzut stawiany w skardze, że Ośrodek przy rozpatrywaniu wniosku o pomoc dla byłego męża Skarżącej żąda ujawnienia dochodów córki i zięcia skarżącej. Obecnie Ośrodek faktycznie żąda ujawnienia dochodów wymienionych osób na okoliczność właściwego rozpatrzenia wniosków o pomoc składanych przez Skarżąca o pomoc dla siebie oraz w imieniu byłego męża Skarżącej, o pomoc dla niego, gdyż w toku wielokrotnych wejść w środowisko nabrał przekonania, że Oświadczenia składane przez zainteresowanych o prowadzeniu jednoosobowych odrębnych gospodarstw domowych są niewiarygodne i stwierdził, że wszystkie osoby zamieszkujące w domu Skarżącej, w myśl zapisów ustawy o pomocy społecznej, art. 6 pkt 14, stanowią jedną rodzinę i prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. Dodatkowo podstawą odmów przyznania pomocy rodzinie jest stwierdzenie przez pracownika socjalnego dysproporcji między udokumentowaną wysokością dochodu a sytuacją majątkową osoby lub rodziny, wskazującą, że osoba lub rodzina jest w stanie przezwyciężyć trudną sytuację życiową wykorzystując własne zasoby majątkowe, w szczególności w przypadku posiadania znacznych zasobów finansowych, wartościowych przedmiotów majątkowych lub nieruchomości, art.12 ustawy o pomocy społecznej, a także brak współpracy rodziny z pracownikiem socjalnym w tym odmowa ujawnienia dochodów przez wszystkich członków rodziny oraz odmowa alimentacji osób zobowiązanych do pomocy (dwie córki) na rzecz Skarżącej.

Komisja stwierdza, iż w świetle powyższego skargę należy uznać za bezzasadną.

Wynik głosowania:

3 Radnych – skarga bezzasadna

1 Radny – wstrzymał się od głosu

1 Radny - nieobecny